با لبخند وارد می‌شویم  : )

گاهی یک لبخند ساده می‌تواند آغاز یک حرکت باشد.
پویان هم از همان لبخندها شروع شد؛ از دل شور و اشتیاق دانشجویان انیمیشن دانشگاه تهران، که چند سال پیش با عنوان «هفته‌ی انیمیشن» شروع شد. رویدادی دانشجویی برای تماشای آثار، گفتگو، تجربه‌آموزی و پویایی.

آن تجربه حالا در پنجمین گام خود به شکل گسترده‌تر ادامه پیدا کرده است:
به عنوان نخستین جشنواره انیمیشن کوتاه دانشجویی ایران؛ جشنواره‌ای که با نامی تازه برگزار می‌شود.

«پویان» در لغت یعنی آن‌که آرام و پیوسته در حرکت است؛ واژه‌ای که با جوهره‌ی انیمیشن، یعنی حرکت و زندگی هم‌داستان است.
از سوی دیگر، «پویان» مخفف «پویانمایی» است؛ همان واژه‌ای که در زبان فارسی، جان دوباره‌ای به هنر انیمیشن داده است.

جشنواره‌ی پویان به همت انجمن علمی دانشجویی انیمیشن دانشگاه تهران و با حمایت دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزار می‌شود.
این جشنواره، از دل تجربه‌های دانشجویی بیرون آمده و همچنان بر همان ارزش‌ها تکیه دارد: یادگیری، همکاری، گفت‌وگو و خلق جمعی.

ترکیب هیئت انتخاب جشنواره از میان دانشجویان و فارغ‌التحصیلان برگزیده‌ی دانشگاه‌های مختلف انتخاب شده است؛ کسانی که تجربه‌ی فعالیت اجرایی، کارهای موفق و یا حضور در انجمن‌های دانشجویی را در کارنامه دارند.
آن‌ها نخستین فیلتر آثار هستند. نسلی که هم‌زمان یاد می‌گیرد، داوری می‌کند و مسیر آینده‌ی خود را می‌سازد.

در ادامه، آثار برگزیده به داوری چهره‌های برجسته و اثرگذار انیمیشن ایران سپرده می‌شوند:
امیرمحمد دهستانی، مهین جواهریان، دکتر محمد فدوی، حسین ملایمی، بابک نکوئی و فرخ یکدانه.
حضور این استادان و هنرمندان، پشتوانه‌ای است برای اعتبار هنری جشنواره و فرصتی برای پیوند میان دانشگاه و بدنه‌ی حرفه‌ای انیمیشن کشور.

نخستین دوره‌ی جشنواره‌ی پویان زیر نظر شورای سیاست‌گذاری متشکل از آقایان بابک نکوئی، دکتر هادی آذری ازغندی، فرخ یکدانه و محمدرضا دوست‌محمدی برگزار می‌شود.

و در بخش اجرایی، اعضای هیئت انتخاب آثار، یعنی خانم‌ها مرضیه دهقانی‌پور، فریبا عبدالخانی، پریا سینائیان، مینا محمودی، تکتم روشن، فاطمه محمدی، نرگس فرهادزاد و آقایان محمدعرفان محمدحسنی و حسین هداوند، مسئولیت گزینش آثار بخش‌های مختلف را بر عهده دارند.

پویان فقط یک جشنواره نیست؛ یک تجربه‌ی جمعی است برای دیدن، یاد گرفتن و لبخند زدن.
ما باور داریم حرکت، از همین لبخندهای کوچک آغاز می‌شود.
پس با لبخند وارد می‌شویم.